Het is een gevoelig tijdloos lied van Albert Hammond en John Bettis, bedoeld voor Elvis Presley om te vertolken bij de openingsceremonie van de Olympische spelen van 1988 in Seoel Zuid Korea. Het werd uiteindelijk gezongen door Whitney Houston. Het gaat over geloven in jezelf, ook als alles tegenzit. Onze Versie is die van Het Boston Gay Men’s Choir, gearrangeerd door Chad Weirick en aan ons beschikbaar gesteld.